നീ...
അഹസ്സ് തമസ്സിനെ പുണരുമ്പോള്‍
ഗമിക്കുന്നു നിന്‍ തീരത്തേക്ക് ഞാന്‍
മാനസ വ്യഥകളിറക്കുവാന്‍
നിന്‍ സാന്ത്വന സംഗീതം
ഹൃത്തിലാവാഹിക്കുവാന്‍
അനുരാഗവതിയാം കുളിര്‍തെന്നല്‍
വന്നു തലോടിയെന്‍ മേനിയെ
ഇന്ദ്രധനുസ്സിനെ ദര്‍ശിച്ച -
മനസാന്തരങ്ങളില്‍ മൊട്ടിട്ടു
നിനക്കായ് പ്രണയ പുഷ്പങ്ങള്‍
നിന്‍ പ്രേയസിയാം ഭൂവില്‍
ഞാന്‍ വെറുമൊരു നരന്‍
തിരമാലകളോട് സല്ലപിച്ചപ്പോള്‍
അവളെന്നോട് ചൊല്ലി-
കഴിഞ്ഞുപോയ ഇന്നലെകള്‍
ഓര്‍മ്മകള്‍ മാത്രമാണ്
വരാനിരിക്കുന്നത് സ്വപ്നങ്ങളും
സംഭവിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതാണ്
യാതാര്‍ത്ഥ്യം എന്നും....
ആഴിയേ... നീയെന്തു വിസ്മയം
താമസ്സിതാ മൂടിയിരിക്കുന്നു
അന്ധകാരത്തിലേക്ക് ഞാനില്ല
വിടചൊല്ലാന്‍ സമയമായി
അതനിവാര്യവുമാണ് സാഗരമേ...
